info@globtourist.com
+48 506 131 202
ULUBIONE
Ulubione (0)
Parki narodowe i rezerwaty Seszeli
Egzotyka
16 lutego 2021
Seszele nazywane są przez turystów rajem na ziemi i archipelagiem miłości. Nad białymi, piaszczystymi plażami, otoczonymi granitowymi głazami, górują porośnięte bujną roślinnością wzniesienia. Otaczający Seszele ocean skrywa tętniący życiem podwodny świat, obfitujący w piękne, kolorowe rafy. Nic dziwnego, że seszelskie plaże regularnie zajmują czołowe miejsca w rankingach najpiękniejszych plaż świata.
Najlepszym sposobem doświadczenia piękna Seszeli jest żeglowanie po nich. Tutejsze rezerwaty i parki narodowe są uznawane za najpiękniejsze i najbardziej naturalne na całym świecie. Żeglując po Seszelach, koniecznie zaplanujmy trasę rejsu tak, by odwiedzić choć część tych terenów. W seszelskiej krainie czekają na nas lądowe parki narodowe (Morne, Silhouette), morskie parki narodowe (Baie Ternay, Curieuse, Ile Coco, Port Launay, Sainte Anne) oraz rezerwaty (Aldabra, Aride, Cousin, Vallée de Mai). To nie jedyne prawnie chronione tereny, jakie znajdziemy na Seszelach. Trzeba jednak przyznać, że to właśnie one są najpopularniejsze i najłatwiej osiągalne podczas żeglowania. Wyspiarski charakter tego kraju, oraz parki narodowe rozrzucone po wielu wyspach powodują, że czarter jachtu na Seszelach jest najlepszym sposobem na odkrycie piękna tego kraju.
Jeśli chcemy oderwać się od codziennej monotonii, skosztować przepięknej egzotyki i iście rajskich widoków, powinniśmy rozważyć żeglowanie po Seszelach. Jest to archipelag 115 wysp na Oceanie Indyjskim, z czego tylko 33 są zamieszkane. Wyspy podzielone są na dwie grupy – granitowe Wyspy Wewnętrzne i koralowe Wyspy Zewnętrzne.
Ten niesamowity region to dom dla wielu endemicznych gatunków zwierząt i roślin. Żyje tu co najmniej piętnaście gatunków ptaków, trzy ssaków, trzydzieści gadów i płazów oraz kilkaset gatunków ślimaków, owadów, pająków i innych bezkręgowców występujących jedynie na Seszelach. Chyba najbardziej znanym reprezentantem endemicznej flory jest lodoicja seszelska, zwana również palmą seszelską.
Sprawdźmy, co warto zobaczyć w parkach i rezerwatach oraz poznajmy koszty, które pojawią się podczas zwiedzania.
Spacer wyznaczoną trasą jest bez wątpienia dużą atrakcją dla wszystkich osób, które uwielbiają piesze wędrówki i dziką naturę. Wycieczka na Morne Seychellois w dwie strony trwa około 5 godzin. Szlak, pełen wyboistych, często wąskich ścieżek oraz śliskich skał, zalecany jest wyłącznie doświadczonym miłośnikom trekkingu. Na wędrówkę najlepiej wybrać się w dzień, którego nie poprzedzał deszcz – będzie mniej ślisko. Warto rozważyć zwiedzanie góry z przewodnikiem – w jego towarzystwie będziemy czuć się bezpieczniej. Po osiągnięciu szczytu widok jest niesamowity!
Dużo łatwiejsze jest wejście na szczyt Morne Blanc, znajdujący się na wysokości 667 m n.p.m. Szlak prowadzi przez zamglone lasy tropikalne, w których wilgotność osiąga 100%. Po drodze miniemy plantację herbaty, gdzie będziemy mogli dowiedzieć się więcej o jej produkcji, a nawet zakupić lokalne produkty. To jedne z najlepszych pamiątek z podróży po Seszelach.
Trasa na szczyt jest łatwa i dobrze oznakowana, jednak na niektórych odcinkach jest stromo czy ślisko. Weźmy ze sobą butelkę wody i koniecznie załóżmy pełne obuwie – wyprawa w klapkach czy japonkach może okazać się niebezpieczna. Na szczycie znajduje się platforma widokowa, z której rozciąga się zapierająca dech w piersiach panorama na zachodnie wybrzeże Mahé. Wycieczka trwa około 45 minut w jedną stronę. Park można odwiedzać codziennie, również w weekendy i święta. Nie jest konieczna wcześniejsza rezerwacja, nie są również pobierane żadne opłaty za wejście do parku.
Park narodowy został utworzony w 2010 roku. Obszar chroniony stanowi aż 93% powierzchni wyspy Silhouette. Ideą utworzenia parku była ochrona ginącego gatunku nietoperzy z rodziny upiorowatych oraz przywrócenie na wyspę żółwi olbrzymich. W parku żyje ponad dwa tysiące gatunków zwierząt i roślin – w tym ptaki, gekony, kameleony, skinki, krocionogi i mięsożerne rośliny miotaczowe.
Na wyspie na stałe mieszka mniej niż 150 osób, nie ma tu dróg. Dzięki bardzo małej ingerencji człowieka przyroda pozostaje w prawie nienaruszonym stanie. Silhouette jest wyjątkową wyspą Oceanu Indyjskiego – rośnie tu jeden z najgęstszych lasów deszczowych.
Silhouette jest siedliskiem endemicznej odmiany drzewa balsamowego. Ponad lasem wznosi się najwyższy szczyt wyspy – mierzący 740 m n.p.m. granitowy Mount Dauban. Park słynie również z przepięknej, zdrowej rafy koralowej. Miłośnicy snorkelingu powinni odwiedzić otaczające wyspę Etienne Rocks, Fusilier Bank, Lascars and Grand Barbe. To miejsca, które zagwarantują każdemu nurkowi niezapomniane przeżycia.
Z historią wyspy wiąże się pewna ciekawa legenda. Według niej, żył tutaj pirat Jean Hodoul. Podobno w szczelinach skalnych ukrył swoje skarby – niewykluczone, że nadal nie zostały odnalezione. To jeden z wielu powodów, dla których park ten powinien znaleźć się na naszej liście punktów do zwiedzenia podczas rejsu po Seszelach.
Wyspę można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Przed rozpoczęciem rejsu należy uzyskać zezwolenie w biurze, znajdującym się w Victorii (tel.: +248 422 46 40, e-mail: idc@seychelles.sc). O pomoc w uzyskaniu zezwolenia można poprosić armatora jachtu. Opłata wynosi 20 euro za osobę. Jeśli jednak zmienimy plany i nie będziemy mogli popłynąć na Silhouette, powinniśmy się zgłosić do biura w Victorii na 48 godzin przed planowaną datą przybycia na wyspę.
Curieuse, ze względu na rdzawą ziemię, nazywana jest również Ile Rouge. W zatoce Lataie na zachodzie wyspy znajdziemy obszar lasu namorzynowego, który pełni istotną rolę w ekosystemie parku. Działa on jak filtr zapobiegający zamulaniu rafy i wielu innych miejsc – służących do rozmnażania wielu ważnych gospodarczo gatunków ryb oraz hodowli żółwi morskich w wodach Turtle Pond.
Curieuse to również dom dla wielu odmian endemicznych roślin, między innymi lodoicji seszelskiej (która występuje jeszcze tylko na wyspie Praslin).
Co ciekawe, wyspa była niegdyś kolonią trędowatych. Na południowym brzegu możemy zobaczyć ruiny leprozorium oraz odrestaurowany dom lekarza, który opiekował się chorymi. Obecnie budynek uznawany jest za zabytek narodowy. Południowa część wyspy pokryta jest drzewami takamaka i krzewami kazuaryny, które zacieniają białe piaszczyste plaże.
Największą atrakcją Curieuse jest jednak żółw olbrzymi – jeden z największych gatunków żółwi na świecie. Dorosły osobnik mierzy nawet 150 cm i osiąga wagę około 250 kg. Gady te są także jednymi z najbardziej długowiecznych zwierząt na ziemi i często dożywają ponad 100 lat. Najstarszy potwierdzony wiek żółwia o imieniu Harriet to 176 lat, natomiast najstarszy znany przedstawiciel tego gatunku – zmarły w 2006 r. żółw o imieniu Adwaita – żył prawdopodobnie 255 lat. Dane te nie zostały jednak potwierdzone. Główna populacja żółwi żyje na Seszelach, inna, mniejsza grupa na Zanzibarze i Madagaskarze. Dawniej występowały również na Réunionie i Mauritiusie, ale zostały wytępione przez żeglarzy arabskich oraz holenderskich, którzy traktowali je jak „żywe konserwy”.
Choć na Seszelach żółwia olbrzymiego spotkać można praktycznie wszędzie – czy to w rezerwatach przyrody, ogrodach hotelowych, a nawet na ulicy, gdzie czasem spacerują – Curieuse jest dla nich wyjątkowym miejscem. To tutaj znajduje się ich największe skupisko na brzegach zatoki Laraie – na niewielkiej powierzchni żyje około 200 osobników tego gatunku. Żółwie te, choć potężne, są bardzo łagodne i całkowicie bezpieczne dla człowieka.
Jeśli planujemy wybrać się na wyspę Curieuse, pamiętajmy, że jest to obszar chroniony, a przez to niedostosowany do masowej turystyki. Nie znajdziemy tu żadnych hoteli czy restauracji.
W obrębie parku znajduje się niewielka skalista wyspa Saint Pierre. Otaczające ją wody są doskonałym miejscem do uprawiania snorkelingu – pod powierzchnią znajdziemy rafę koralową i ławice pięknych, kolorowych ryb. Jeśli kiedykolwiek mieliśmy w rękach folder przedstawiający Seszele, możemy być prawie pewni, że znajdujące się w nich zdjęcia ukazują właśnie Saint Pierre. To niezwykle urocze (i bardzo fotogeniczne!) miejsce.
Morski Park Narodowy Curieuse można odwiedzać codziennie, również w weekendy i święta. Nie musimy wcześniej starać się o zezwolenie, wcześniejsza rezerwacja także nie jest konieczna. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, przy czym dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Ile Coco, Ile La Fouche oraz Ilot Platte są siedliskiem dużej ilości ptaków morskich. Do najważniejszych gatunków należą burzyk klinosterny, rybitwa brunatnogrzbieta, rybitwa cienkodzioba, rybitwa brunatna i rybitwa nadobna.
Wyspa Ile Coco jest również idealnym miejscem dla miłośników kąpieli słonecznych. Na niewielkiej, malowniczej plaży, znajdującej się pomiędzy granitowymi głazami, znajdziemy niezwykle drobny, niemal biały piasek. Nic dziwnego, że turyści, którzy choć raz się na niej znaleźli, tak bardzo za nią tęsknią.
Morski Park Narodowy Ile Coco można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są z opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, musimy wnieść dodatkową opłatę w wysokości 10 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Rafy koralowe znajdujące się po obu stronach zatoki to również doskonałe miejsce dla osób zajmujących się snorkelingiem. Wśród kolonii koralowców możemy spotkać żółwie morskie, drapieżne mureny i ławice barwnych ryb najróżniejszych gatunków. Baie Ternay bardzo często odwiedzają też delfiny wykonujące efektowne skoki. Co więcej, w niewielkiej zatoce Anse Du Riz, znajdującej się w północnej części Baie Ternay, jest piękna, cicha, piaszczysta plaża, która kusi zarówno miłośników słońca, jak i tych, którzy po prostu chcą się zrelaksować i poczytać książkę w cieniu ogromnego drzewa takamaka.
Do parku Baie Ternay można dotrzeć drogą morską lub lądową z sąsiedniej zatoki Port Launay. Ci, którzy lubią trekkingowe wędrówki, mogą się też udać spacer do znajdującego się nieopodal Lądowego Parku Narodowego Morne. Zachowały się tu ruiny starej fabryki cynamonu i pierwszej szkoły, służącej niegdyś dzieciom oswobodzonych niewolników.
Baie Ternay można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, musimy wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Dodatkowym atutem tej zatoki jest także piękna, piaszczysta plaża. W chwilach, gdy promienie słoneczne stają się zbyt dokuczliwe, cień zapewnią nam rosnące tam palmy i drzewa takamaka. Rafy po obu stronach zatoki zagwarantują z kolei wspaniałą okazję do snorkelingu. Zdarza się, że park odwiedzają rekiny wielorybie – choć wyglądają groźnie, nie zrobią nam krzywdy.
Port Launay można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Morski Park Narodowy Sainte Anne utworzony został w 1973 r. w celu ochrony przyrody. Obszar jest bogaty w endemiczne okazy fauny i flory. Na wyspach rosną palmy, drzewa cynamonowca, kazuaryny i wiele innych tropikalnych gatunków roślin. Wody otaczające wyspę zaskoczą nas różnorodnością koralowców i tropikalnych ryb. Park jest siedliskiem dużej populacji rybitwy brunatnej. Znajdziemy tu również delfiny i żółwie jastrzębie, dla których park jest miejscem lęgowym (są one jednak uznawane za niebezpieczne dla człowieka). Przy odrobinie szczęścia zobaczymy nawet rekiny i płaszczki!
Snorkeling i kąpiele w ciepłej, krystalicznie czystej wodzie, bez wątpienia dostarczą każdemu z nas wiele przyjemności. Odwiedzić możemy niemal całą powierzchnię sześciu wysp wchodzących w skład parku.
Pierwsza z nich, wyspa Round, była w przeszłości miejscem zsyłki kobiet chorych na trąd. Dziś możemy zwiedzić ruiny szpitala, w którym leczono pacjentki. Warto również zajrzeć do restauracji Dream Place – to dobre miejsce na skosztowanie przysmaków miejscowej kuchni.
Île Cachée jest miejscem lęgowym dla rybitwy brunatnej. Leżąca tuż obok wyspa Cerf Island i jej piaszczyste, niezatłoczone plaże, będą z kolei świetną lokalizacją dla miłośników kąpieli słonecznych.
Podczas spaceru wytyczonymi szlakami na prywatnej Moyenne mamy okazję zobaczyć zrekonstruowane domy osadników, pirackie groby i małą, pokrytą strzechą, kaplicę. Będąc w południowo-zachodniej części wyspy warto odwiedzić też lokal o nazwie Jolly Roger Bar And Restaurant.
Na uroczej prywatnej wyspie Sainte Anne znajduje się z kolei ekskluzywny resort należący do sieci Club Med. Nie wolno wchodzić na jego teren, chyba że uzyska się zezwolenie od ochrony obiektu. Dopuszczalne jest natomiast spacerowanie po pięknych, piaszczystych plażach. Na Sainte Anne znajduje się 6 dużych plaż: Grande Anse, Anse Royale, Anse Manon, Anse Cabot, Anse Tortues, Anse Cimitiere. Anse Royale to miejsce, w którym od końcówki listopada do lutego żółwie morskie składają jaja, natomiast Anse Manon możemy odkryć tylko pieszo.
Park Sainte Anne można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Ze względu na trudny dostęp, a co za tym idzie – izolację i minimalną ingerencję człowieka – jest jednym z najważniejszych siedlisk przyrodniczych na świecie oraz naturalnym laboratorium do naukowych badań procesów ewolucyjnych i ekologicznych. Izolacja atolu pozwoliła na ewolucję flory i fauny ‒ atol stanowi schronienie dla ponad 400 endemicznych gatunków i podgatunków, w tym kręgowców, bezkręgowców i roślin. Największą populację stanowią lądowe żółwie olbrzymie (około 150 tys. osobników). Karapaks żółwia olbrzymiego przeciętnie ma 120 cm długości, ale bywają samce, które osiągają nawet do 150 cm. Przeciętna masa ciała to około 250 kg, chociaż jeden samiec w ZOO Fort Worth w Teksasie ważył ponad 360 kg. Na wyspie Aldabra są również populacje zagrożonych gatunków żółwi: zielonych i szylkretowych.
Atol jest siedliskiem nie tylko dla żółwi, ale też wielu gatunków jaszczurek, jednych z największych na świecie nietoperzy oraz licznych ptaków. Do najważniejszych gatunków ostatniej z wymienionych gromad zaliczyć należy chruścielowca białogarbnego (ostatniego nielotnego ptaka Oceanu Indyjskiego), pustułkę seszelską (małego ptaka drapieżnego) oraz Aldabrę Drongo (czarnego ptaszka z czerwonym okiem, który żeruje w lasach namorzynowych i gęstych zaroślach). Nie sposób również zapomnieć o flamingu oceanicznym czy syczku seszelskim – zagrożonym wyginięciem ptaku z rodziny puszczykowatych. Na atolu znajduje się też druga co do wielkości na świecie kolonia fregat. W wodach oceanu żyją rekiny, płaszczki i wiele innych gatunków ryb oraz małży i krabów.
Wyspy rezerwatu Aldabra są ojczyzną co najmniej piętnastu gatunków ptaków, trzech ssaków, trzydziestu gadów i płazów oraz kilkuset gatunków ślimaków, owadów, pająków i innych bezkręgowców, które nie występują nigdzie indziej na świecie. W wodach żyje ponad 900 gatunków ryb, spośród których jedna trzecia jest powiązana z rafami koralowymi. Różnorodność życia oceanicznego i wyspiarskiego, siedliska raf koralowych, traw morskich i manganowców – to wszystko tworzy barwny, niepowtarzalny krajobraz.
Turystyka na terenie atolu Aldabra jest bardzo ograniczona i dokładnie kontrolowana. Ochrona ekosystemu skupia się na monitorowaniu i zapobieganiu zagrożeniom stwarzanym przez inwazyjne gatunki obce. Atol jest niemal nietknięty przez współczesną cywilizację, w roku 1982 został wpisany na lista światowego dziedzictwa UNESCO. To ścisły rezerwat przyrody z ograniczonym dostępem dla ruchu turystycznego. Atol rzadko odwiedzany jest przez żeglarzy, ponieważ oddalony jest około 600 Mm od baz czarterowych znajdujących się na wyspach Mahé i Praslin. Aby wpłynąć do Atolu, należy wcześniej uzyskać zezwolenie oraz wnieść odpowiednią opłatę. Zezwolenie można uzyskać w Seychelles Islands Foundation (www.sif.sc, tel.: +248 432 17 35). Opłata wynosi 100 euro za osobę.
Misją rezerwatu jest "promowanie ochrony i odbudowy ekosystemów wysp, zrównoważonego rozwoju wysp oraz świadomości ich wrażliwości i żywotnego znaczenia dla różnorodności biologicznej naszej planety”.
Z osiemnastu gatunków rodzimych ptaków, które rozmnażają się na wyspie, pięć z nich to gatunki występujące tylko na Seszelach. Wyspa nazywana jest twierdzą ptaków – najprawdopodobniej dlatego że jest miejscem lęgowym ponad miliona ptaków morskich.
Od października do kwietnia rezerwat możemy zwiedzać w poniedziałki, środy i niedziele w godzinach od 10.00 do 15.30. Dzień przed planowaną datą przybycia warto zgłosić strażnikowi rezerwatu chęć zwiedzania wyspy (tel.: +248 4321600 lub +248 2719778, e-mail: aride@seychelles.net). Nie jest wymagane dodatkowe zezwolenie na zwiedzanie rezerwatu. Przy Aride trzeba pojawić się przed godziną 10.00. Osoby zainteresowane zwiedzaniem zabierane są z pokładu jachtu i transportowane na brzeg łodzią motorową przez pracowników rezerwatu od godziny 10.00. Nie jest dozwolone płynięcie na wyspę własnym pontonem.
Gdy już znajdziemy się na wyspie, nie hałasujmy. Płoszenie ptaków jest niedozwolone przez miejscowe prawo. W odległości 200 m od brzegów Aride niedozwolony jest też połów ryb. Opłata za wstęp do rezerwatu dla osób dorosłych wynosi 35 euro, a dla dzieci 4-15 lat – 20 EUR. Dzieci do 4 lat mogą wejść bezpłatnie. Istnieje możliwość płatności kartą. Przewodnik, który będzie nas oprowadzał po wyspie, pokaże nam niezwykłe okazy fauny i flory. Zaprowadzi nas również na spektakularny punkt widokowy z panoramą na granitowe wyspy i błękit Oceanu Indyjskiego. Od maja do września rezerwat jest zamknięty ze względu na bardzo duże fale, które uniemożliwiają dopłynięcie do brzegu.
Na wyspie i w wodach otaczających ją żyją i rozmnażają się żółwie szylkretowe. Rozpoczęto tu również intensywny program ochrony i odbudowy populacji namorzynka seszelskiego, który jeszcze kilkadziesiąt lat temu był bliski wymarciu. W 1959 r. gatunek ten liczył zaledwie 26 osobników. Dzięki programowi, do 1982 r. populacja namorzynka wzrosła do 320 osobników. Od tego momentu rozpoczęto ponowne wprowadzanie gatunku na innych wyspach seszelskich. Dziś populacja namorzynka seszelskiego liczy ponad 3000 osobników.
Na wyspie występuje pięć spośród osiemnastu endemicznych dla archipelagu gatunków ptaków. Jeśli chcemy je zobaczyć, wybierzmy się na spacer po rezerwacie – do naszej dyspozycji są wyznaczone szlaki.
Rezerwat można zwiedzać codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach od 9.30 do 12.00. W soboty, niedziele oraz święta rezerwat jest nieczynny. Nie jest konieczna wcześniejsza rezerwacja miejsc. Osoby zainteresowane zwiedzaniem zabierane są z pokładu jachtu i transportowane na brzeg łodzią motorową przez pracowników rezerwatu w godzinach od 9.30 do 10.00. Nie jest dozwolone płynięcie na wyspę własnym pontonem. Bilet wstępu do rezerwatu kosztuje 35 euro.
W Rezerwacie Vallée de Mai odkryjemy niezniszczony przez cywilizację tropikalny las. Jego wyjątkowa roślinność tworzy swoistego rodzaju dach, a wielkie, prehistoryczne głazy leżą przy pniach palm, mahoniowców i hebanowców. Dolina Vallée de Mai to miejsce występowania trzech najrzadszych na świecie ptaków: seszelskiego bulbula, owocowego gołębia i czarnej papugi. Jedną z większych atrakcji rezerwatu jest lodoicja seszelska – palma, która rośnie jedynie na wyspie Praslin oraz na pobliskiej Curieuse. Odwiedzający mogą wędrować po wyznaczonych ścieżkach. Przejście najłatwiejszej trasy zajmuje około 45 minut, a dłuższej – dwie godziny.
Mniej znany, znajdujący się w południowo-wschodniej części wyspy Rezerwat Fond Ferdinand, jest aż sześć razy większy od Vallée de Mai. W obszarze Fond Ferdinand znajdziemy też dużo więcej endemicznych gatunków zwierząt i roślin – na czele, oczywiście, z lodoicją seszelską. Dla odwiedzających przygotowane są dwa szlaki – dwugodzinny i trzygodzinny. Na spacer warto się wybrać nie tylko ze względu na wyjątkowe okazy – możemy również dotrzeć do punktu widokowego, z którego rozciąga się niesamowity widok na Praslin i okoliczne wyspy.
Bilet wstępu do Vallée de Mai kosztuje 20 euro, w cenę nie jest wliczony przewodnik. Za możliwość odwiedzenia Fond Ferdinand trzeba natomiast zapłacić 10 euro (w tym wypadku w cenę wliczone są usługi przewodnika). Dzieci do 12 lat w obu rezerwatach zwolnione są z opłat.
Tak dobiegamy do końca artykułu. W tym miejscu warto powiedzieć nieco więcej o wyjątkowej roślinie, której nazwa się wielokrotnie pojawiała w tekście. Lodoicja seszelska, bo o niej mowa, jest jednym z symboli Seszeli. Znajduje się ona nawet w herbie tego państwa. Lodoicja nazywana jest również kokosem morskim – coco de mer. Mniej więcej jedną czwartą drzew w dolinie stanowi lodoicja seszelska, a niemal połowa z pozostałych to inne endemiczne palmy spotykane jedynie na Seszelach.
Przeciętna lodoicja męska osiąga 15 m wysokości, żeńska zaś – do 9 m. Drzewo męskie może osiągnąć nawet powyżej 30 m – taka wysokość ułatwia zapylenie przez wiatr. Żyje też dłużej od drzewa żeńskiego, na którym z kolei rośnie nawet kilkanaście ciężkich orzechów. Każdy orzech waży od 18 do 25 kg, przez co drzewo jest najbardziej narażone na połamanie przez wiatr.
Orzech lodoicji jest największym nasieniem na świecie. Co ciekawe, to nie jego imponujące gabaryty sprawiają, że jest on znany w wielu regionach – swoją popularność zawdzięcza wyjątkowemu, ponętnemu kształtowi… kobiecych bioder. Z tego powodu orzech w wielu kulturach do dziś jest uważany za skuteczny afrodyzjak. Orzechy kokosa morskiego były niegdyś bardzo cenione, w Europie osiągały zawrotnie wysoką cenę. Dziś orzechy są zbierane przez Ministerstwo Środowiska Seszeli – drąży się je w środku, by były lżejsze, a następnie poleruje i sprzedaje jako pamiątki. Cały ten proces podlega ścisłej kontroli, a każdy orzech otrzymuje numer, stempel i zezwolenie na sprzedaż. Jego cena jest jednak nadal wysoka – za dorodny okaz trzeba zapłacić około 250 euro. Nie dziwi zatem fakt, że czasem zdarzają się przypadki nielegalnego zbierania orzechów. Ponieważ nie mają wymaganego zezwolenia, są konfiskowane na lotnisku. Jeśli zatem zależy nam na ponętnej pamiątce z Seszeli, kupmy ją w sprawdzonym miejscu i zadbajmy o wszystkie formalności. Kto wie, może ten słynny afrodyzjak także nas zachęci do łóżkowych przygód…
Seszele to wyjątkowe miejsce na ziemi. Na niewielkiej powierzchni znajdziemy niespotykane nigdzie indziej zwierzęta i rośliny, doświadczymy piękna raf koralowych i lasów równikowych, odpoczniemy na długich, niemal pustych plażach. Jak już wspomnieliśmy na początku, żeglowanie jest najlepszym pomysłem na zwiedzanie większości wysp. Zanim opracujemy plan podróży, wybierzmy sprawdzone czartery jachtów na Seszelach.
Jeśli chcemy oderwać się od codziennej monotonii, skosztować przepięknej egzotyki i iście rajskich widoków, powinniśmy rozważyć żeglowanie po Seszelach. Jest to archipelag 115 wysp na Oceanie Indyjskim, z czego tylko 33 są zamieszkane. Wyspy podzielone są na dwie grupy – granitowe Wyspy Wewnętrzne i koralowe Wyspy Zewnętrzne.
Ten niesamowity region to dom dla wielu endemicznych gatunków zwierząt i roślin. Żyje tu co najmniej piętnaście gatunków ptaków, trzy ssaków, trzydzieści gadów i płazów oraz kilkaset gatunków ślimaków, owadów, pająków i innych bezkręgowców występujących jedynie na Seszelach. Chyba najbardziej znanym reprezentantem endemicznej flory jest lodoicja seszelska, zwana również palmą seszelską.
Sprawdźmy, co warto zobaczyć w parkach i rezerwatach oraz poznajmy koszty, które pojawią się podczas zwiedzania.
Równowaga pomiędzy przyrodą a turystyką
Żeglując po Seszelach, pamiętajmy o tym, że wkraczamy w bardzo delikatny ekosystem. Wybierając ten region, zachowujmy się odpowiedzialnie. Podziwiajmy niesamowite krajobrazy, nie zostawiając po sobie śladów. Choć dla Seszeli turystyka jest bardzo ważną dziedziną gospodarki, miejscowe władze doskonale zdają sobie sprawę z kruchości środowiska. Nieustannie dążą do rozwoju fundacji chroniących delikatne środowisko i naturalne zasoby Seszeli. Wszystko po to, by kolejne pokolenia mogły w pełni korzystać ze wszystkich dóbr natury, jakie znajdują się w tym regionie.Lądowy Park Narodowy Morne
Na wyspie Mahé znajduje się największy park narodowy na Seszelach. Ma on powierzchnię 3045 hektarów. Został utworzony w 1979 r. w celu ochrony naturalnego ekosystemu lasu równikowego. W granicach parku leży łańcuch górski. Jego najwyższy szczyt (i tym samym najwyższy punkt Seszeli) to mierzący 905 m n.p.m. Morne Seychellois. Z tego szczytu rozciąga się niepowtarzalny widok na stolicę kraju – Victorię, turkusowe wody Oceanu Indyjskiego i otaczające wyspy. W obrębie parku wytyczono ponad dziesięć pieszych szlaków, którymi mogą przemieszczać się turyści. Uprawianie trekkingu w lasach równikowych jest znakomitą okazją do zapoznania się z fauną i florą wyspy.Spacer wyznaczoną trasą jest bez wątpienia dużą atrakcją dla wszystkich osób, które uwielbiają piesze wędrówki i dziką naturę. Wycieczka na Morne Seychellois w dwie strony trwa około 5 godzin. Szlak, pełen wyboistych, często wąskich ścieżek oraz śliskich skał, zalecany jest wyłącznie doświadczonym miłośnikom trekkingu. Na wędrówkę najlepiej wybrać się w dzień, którego nie poprzedzał deszcz – będzie mniej ślisko. Warto rozważyć zwiedzanie góry z przewodnikiem – w jego towarzystwie będziemy czuć się bezpieczniej. Po osiągnięciu szczytu widok jest niesamowity!
Dużo łatwiejsze jest wejście na szczyt Morne Blanc, znajdujący się na wysokości 667 m n.p.m. Szlak prowadzi przez zamglone lasy tropikalne, w których wilgotność osiąga 100%. Po drodze miniemy plantację herbaty, gdzie będziemy mogli dowiedzieć się więcej o jej produkcji, a nawet zakupić lokalne produkty. To jedne z najlepszych pamiątek z podróży po Seszelach.
Trasa na szczyt jest łatwa i dobrze oznakowana, jednak na niektórych odcinkach jest stromo czy ślisko. Weźmy ze sobą butelkę wody i koniecznie załóżmy pełne obuwie – wyprawa w klapkach czy japonkach może okazać się niebezpieczna. Na szczycie znajduje się platforma widokowa, z której rozciąga się zapierająca dech w piersiach panorama na zachodnie wybrzeże Mahé. Wycieczka trwa około 45 minut w jedną stronę. Park można odwiedzać codziennie, również w weekendy i święta. Nie jest konieczna wcześniejsza rezerwacja, nie są również pobierane żadne opłaty za wejście do parku.
Lądowy Park Narodowy Silhouette
Silhouette to wyspa Seszeli położona około 19 Mm na północny zachód od Mahé. Jej powierzchnia wynosi 20 km², co czyni ją trzecią co do wielkości granitową wyspą w grupie Wysp Wewnętrznych archipelagu. Bardzo długo była miejscem niedostępnym dla turystów – dopiero w 1983 roku powstał tutaj mały resort, który później został wykupiony przez międzynarodową sieć hoteli Hilton.Park narodowy został utworzony w 2010 roku. Obszar chroniony stanowi aż 93% powierzchni wyspy Silhouette. Ideą utworzenia parku była ochrona ginącego gatunku nietoperzy z rodziny upiorowatych oraz przywrócenie na wyspę żółwi olbrzymich. W parku żyje ponad dwa tysiące gatunków zwierząt i roślin – w tym ptaki, gekony, kameleony, skinki, krocionogi i mięsożerne rośliny miotaczowe.
Na wyspie na stałe mieszka mniej niż 150 osób, nie ma tu dróg. Dzięki bardzo małej ingerencji człowieka przyroda pozostaje w prawie nienaruszonym stanie. Silhouette jest wyjątkową wyspą Oceanu Indyjskiego – rośnie tu jeden z najgęstszych lasów deszczowych.
Silhouette jest siedliskiem endemicznej odmiany drzewa balsamowego. Ponad lasem wznosi się najwyższy szczyt wyspy – mierzący 740 m n.p.m. granitowy Mount Dauban. Park słynie również z przepięknej, zdrowej rafy koralowej. Miłośnicy snorkelingu powinni odwiedzić otaczające wyspę Etienne Rocks, Fusilier Bank, Lascars and Grand Barbe. To miejsca, które zagwarantują każdemu nurkowi niezapomniane przeżycia.
Z historią wyspy wiąże się pewna ciekawa legenda. Według niej, żył tutaj pirat Jean Hodoul. Podobno w szczelinach skalnych ukrył swoje skarby – niewykluczone, że nadal nie zostały odnalezione. To jeden z wielu powodów, dla których park ten powinien znaleźć się na naszej liście punktów do zwiedzenia podczas rejsu po Seszelach.
Wyspę można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Przed rozpoczęciem rejsu należy uzyskać zezwolenie w biurze, znajdującym się w Victorii (tel.: +248 422 46 40, e-mail: idc@seychelles.sc). O pomoc w uzyskaniu zezwolenia można poprosić armatora jachtu. Opłata wynosi 20 euro za osobę. Jeśli jednak zmienimy plany i nie będziemy mogli popłynąć na Silhouette, powinniśmy się zgłosić do biura w Victorii na 48 godzin przed planowaną datą przybycia na wyspę.
Morski Park Narodowy Curieuse
Morski Park Narodowy Curieuse obejmuje wyspę Curieuse (leżącą około 1 Mm na północny wschód od wyspy Praslin), niewielką wyspę Saint Pierre oraz wody do nich przylegające. Został utworzony 11 czerwca 1979 r. Jest drugim, po Sainte Anne, największym parkiem morskim Seszeli.Curieuse, ze względu na rdzawą ziemię, nazywana jest również Ile Rouge. W zatoce Lataie na zachodzie wyspy znajdziemy obszar lasu namorzynowego, który pełni istotną rolę w ekosystemie parku. Działa on jak filtr zapobiegający zamulaniu rafy i wielu innych miejsc – służących do rozmnażania wielu ważnych gospodarczo gatunków ryb oraz hodowli żółwi morskich w wodach Turtle Pond.
Curieuse to również dom dla wielu odmian endemicznych roślin, między innymi lodoicji seszelskiej (która występuje jeszcze tylko na wyspie Praslin).
Co ciekawe, wyspa była niegdyś kolonią trędowatych. Na południowym brzegu możemy zobaczyć ruiny leprozorium oraz odrestaurowany dom lekarza, który opiekował się chorymi. Obecnie budynek uznawany jest za zabytek narodowy. Południowa część wyspy pokryta jest drzewami takamaka i krzewami kazuaryny, które zacieniają białe piaszczyste plaże.
Największą atrakcją Curieuse jest jednak żółw olbrzymi – jeden z największych gatunków żółwi na świecie. Dorosły osobnik mierzy nawet 150 cm i osiąga wagę około 250 kg. Gady te są także jednymi z najbardziej długowiecznych zwierząt na ziemi i często dożywają ponad 100 lat. Najstarszy potwierdzony wiek żółwia o imieniu Harriet to 176 lat, natomiast najstarszy znany przedstawiciel tego gatunku – zmarły w 2006 r. żółw o imieniu Adwaita – żył prawdopodobnie 255 lat. Dane te nie zostały jednak potwierdzone. Główna populacja żółwi żyje na Seszelach, inna, mniejsza grupa na Zanzibarze i Madagaskarze. Dawniej występowały również na Réunionie i Mauritiusie, ale zostały wytępione przez żeglarzy arabskich oraz holenderskich, którzy traktowali je jak „żywe konserwy”.
Choć na Seszelach żółwia olbrzymiego spotkać można praktycznie wszędzie – czy to w rezerwatach przyrody, ogrodach hotelowych, a nawet na ulicy, gdzie czasem spacerują – Curieuse jest dla nich wyjątkowym miejscem. To tutaj znajduje się ich największe skupisko na brzegach zatoki Laraie – na niewielkiej powierzchni żyje około 200 osobników tego gatunku. Żółwie te, choć potężne, są bardzo łagodne i całkowicie bezpieczne dla człowieka.
Jeśli planujemy wybrać się na wyspę Curieuse, pamiętajmy, że jest to obszar chroniony, a przez to niedostosowany do masowej turystyki. Nie znajdziemy tu żadnych hoteli czy restauracji.
W obrębie parku znajduje się niewielka skalista wyspa Saint Pierre. Otaczające ją wody są doskonałym miejscem do uprawiania snorkelingu – pod powierzchnią znajdziemy rafę koralową i ławice pięknych, kolorowych ryb. Jeśli kiedykolwiek mieliśmy w rękach folder przedstawiający Seszele, możemy być prawie pewni, że znajdujące się w nich zdjęcia ukazują właśnie Saint Pierre. To niezwykle urocze (i bardzo fotogeniczne!) miejsce.
Morski Park Narodowy Curieuse można odwiedzać codziennie, również w weekendy i święta. Nie musimy wcześniej starać się o zezwolenie, wcześniejsza rezerwacja także nie jest konieczna. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, przy czym dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Morski Park Narodowy Ile Coco
Morski Park Narodowy Ile Coco został utworzony w 1997 roku. Obejmuje trzy małe skaliste wyspy – Ile Coco, Ile La Fouche i Ilot Platte – oraz wody wokół nich. Jest trzecim pod względem powierzchni parkiem morskim na Seszelach. To urzekające miejsce przyciąga rocznie tysiące turystów. Płytkie, turkusowe morze z dużymi połaciami raf koralowych, w którym żyją płaszczki, żółwie morskie, papugoryby, graniki, ławice kolorowych ryb oraz krystalicznie czysta woda, sprawiają, że jest to istny raj dla amatorów snorkelingu i nurkowania. Czasami wody w pobliżu Ile Coco odwiedza rekin wielorybi – największa na świecie ryba, zupełnie niegroźna dla człowieka.Ile Coco, Ile La Fouche oraz Ilot Platte są siedliskiem dużej ilości ptaków morskich. Do najważniejszych gatunków należą burzyk klinosterny, rybitwa brunatnogrzbieta, rybitwa cienkodzioba, rybitwa brunatna i rybitwa nadobna.
Wyspa Ile Coco jest również idealnym miejscem dla miłośników kąpieli słonecznych. Na niewielkiej, malowniczej plaży, znajdującej się pomiędzy granitowymi głazami, znajdziemy niezwykle drobny, niemal biały piasek. Nic dziwnego, że turyści, którzy choć raz się na niej znaleźli, tak bardzo za nią tęsknią.
Morski Park Narodowy Ile Coco można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są z opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, musimy wnieść dodatkową opłatę w wysokości 10 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Morski Park Narodowy Baie Ternay
Baie Ternay to najmniejszy park morski na Seszelach. Jego powierzchnia wynosi zaledwie 0,9 km². Park powstał w 1997 r., znajduje się w północno-zachodniej części wyspy Mahé, około 5 km na południowy zachód od popularnej miejscowości turystycznej Beau Vallon. Obszar chroniony wewnątrz zatoki rozciąga się od przylądka Pointe Matoopa do przylądka Anse Du Riz, linia brzegowa pomiędzy przylądkami ma około 2,5 km długości. Ze względu na wyjątkową różnorodność fauny, rząd kraju w 1979 r. utworzył na obszarze Baie Ternay morski park narodowy. Miejsce to słynie z możliwości obserwacji rekinów wielorybich – łagodnych morskich olbrzymów pływających leniwie w zatoce, żerujących na planktonie gromadzącym się w wodach parku.Rafy koralowe znajdujące się po obu stronach zatoki to również doskonałe miejsce dla osób zajmujących się snorkelingiem. Wśród kolonii koralowców możemy spotkać żółwie morskie, drapieżne mureny i ławice barwnych ryb najróżniejszych gatunków. Baie Ternay bardzo często odwiedzają też delfiny wykonujące efektowne skoki. Co więcej, w niewielkiej zatoce Anse Du Riz, znajdującej się w północnej części Baie Ternay, jest piękna, cicha, piaszczysta plaża, która kusi zarówno miłośników słońca, jak i tych, którzy po prostu chcą się zrelaksować i poczytać książkę w cieniu ogromnego drzewa takamaka.
Do parku Baie Ternay można dotrzeć drogą morską lub lądową z sąsiedniej zatoki Port Launay. Ci, którzy lubią trekkingowe wędrówki, mogą się też udać spacer do znajdującego się nieopodal Lądowego Parku Narodowego Morne. Zachowały się tu ruiny starej fabryki cynamonu i pierwszej szkoły, służącej niegdyś dzieciom oswobodzonych niewolników.
Baie Ternay można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, musimy wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Morski Park Narodowy Port Launay
Morski Park Narodowy Port Launay został utworzony w 1979 r. Położony jest w północno-zachodniej części wyspy Mahé, w niewielkiej odległości na południe od Baie Ternay. Te dwa parki oddziela półwysep Cap Matoupa. Granica parku od strony morza biegnie od Anse Des Anglais na południu, do Cap Matoupa na północy. Port Launay, ze względu na naturalne osłony przed oceanicznymi falami, jest miejscem bardzo bezpiecznym. Cap Matoupa chroni park przed wpływem północno-zachodniego monsunu – ochronę na zachodnim brzegu zatoki zapewnia z kolei wyspa Conception.Dodatkowym atutem tej zatoki jest także piękna, piaszczysta plaża. W chwilach, gdy promienie słoneczne stają się zbyt dokuczliwe, cień zapewnią nam rosnące tam palmy i drzewa takamaka. Rafy po obu stronach zatoki zagwarantują z kolei wspaniałą okazję do snorkelingu. Zdarza się, że park odwiedzają rekiny wielorybie – choć wyglądają groźnie, nie zrobią nam krzywdy.
Port Launay można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Morski Park Narodowy Sainte Anne
Morski Park Narodowy Saint Anne jest położony około 2 Mm na wschód od stolicy Seszeli, Victorii. Obejmuje 6 małych wysepek oraz wody przylegające do nich. Największą wyspą jest prywatna Sainte Anne. Odkrył ją w dniu Świętej Anny w 1742 r. Lazare Picault, była pierwszą zasiedloną przez francuskich osadników wyspą – jeszcze przed zamieszkaniem na Mahé. Na wyspie tej w pierwszych latach XX w. kompania wielorybnicza St. Abbs przez krótki okres utrzymywała swoją stację – dziś możemy podziwiać jej ruiny. Później, w czasie II wojny światowej, wyspa była miejscem lokalizacji baterii dział.Morski Park Narodowy Sainte Anne utworzony został w 1973 r. w celu ochrony przyrody. Obszar jest bogaty w endemiczne okazy fauny i flory. Na wyspach rosną palmy, drzewa cynamonowca, kazuaryny i wiele innych tropikalnych gatunków roślin. Wody otaczające wyspę zaskoczą nas różnorodnością koralowców i tropikalnych ryb. Park jest siedliskiem dużej populacji rybitwy brunatnej. Znajdziemy tu również delfiny i żółwie jastrzębie, dla których park jest miejscem lęgowym (są one jednak uznawane za niebezpieczne dla człowieka). Przy odrobinie szczęścia zobaczymy nawet rekiny i płaszczki!
Snorkeling i kąpiele w ciepłej, krystalicznie czystej wodzie, bez wątpienia dostarczą każdemu z nas wiele przyjemności. Odwiedzić możemy niemal całą powierzchnię sześciu wysp wchodzących w skład parku.
Pierwsza z nich, wyspa Round, była w przeszłości miejscem zsyłki kobiet chorych na trąd. Dziś możemy zwiedzić ruiny szpitala, w którym leczono pacjentki. Warto również zajrzeć do restauracji Dream Place – to dobre miejsce na skosztowanie przysmaków miejscowej kuchni.
Île Cachée jest miejscem lęgowym dla rybitwy brunatnej. Leżąca tuż obok wyspa Cerf Island i jej piaszczyste, niezatłoczone plaże, będą z kolei świetną lokalizacją dla miłośników kąpieli słonecznych.
Podczas spaceru wytyczonymi szlakami na prywatnej Moyenne mamy okazję zobaczyć zrekonstruowane domy osadników, pirackie groby i małą, pokrytą strzechą, kaplicę. Będąc w południowo-zachodniej części wyspy warto odwiedzić też lokal o nazwie Jolly Roger Bar And Restaurant.
Na uroczej prywatnej wyspie Sainte Anne znajduje się z kolei ekskluzywny resort należący do sieci Club Med. Nie wolno wchodzić na jego teren, chyba że uzyska się zezwolenie od ochrony obiektu. Dopuszczalne jest natomiast spacerowanie po pięknych, piaszczystych plażach. Na Sainte Anne znajduje się 6 dużych plaż: Grande Anse, Anse Royale, Anse Manon, Anse Cabot, Anse Tortues, Anse Cimitiere. Anse Royale to miejsce, w którym od końcówki listopada do lutego żółwie morskie składają jaja, natomiast Anse Manon możemy odkryć tylko pieszo.
Park Sainte Anne można odwiedzać codziennie, również w weekendy oraz święta. Nie jest konieczne zezwolenie oraz wcześniejsza rezerwacja. Na terenie parku obowiązuje całkowity zakaz połowu ryb oraz zbierania muszli. Opłata za przebywanie na terenie parku wynosi 15 euro za osobę, dzieci do lat 12 zwolnione są opłaty. Jeżeli chcemy pozostać całą noc zacumowani do jednej z boi należących do parku, będziemy musieli wnieść dodatkową opłatę w wysokości 20 euro za jacht. Kotwiczenie jest bezpłatne.
Rezerwat Aldabra
Archipelag Aldabra położony jest w grupie Wysp Zewnętrznych. Składa się z atoli (Aldabra i Cosmoledo) oraz wysp (Assumtion i Astove). Atol Aldabra złożony jest z czterech głównych wysp zbudowanych z wapienia koralowego, otaczających dużą płytką lagunę. Wyspy oddzielone są wąskimi kanałami, którymi dwa razy w ciągu doby, w rytm przypływów i odpływów, przelewają się wody oceanu. Wewnątrz laguny jest wiele mniejszych wysp, a cały atol otoczony jest zewnętrzną rafą. Aldabra to koralowa czapa wulkanicznej góry wyrastającej ponad 4 km z dna oceanu. To jeden z największych i najwyższych atoli na świecie, ma około 35 km długości i wznosi się ponad 8 m nad powierzchnię wody.Ze względu na trudny dostęp, a co za tym idzie – izolację i minimalną ingerencję człowieka – jest jednym z najważniejszych siedlisk przyrodniczych na świecie oraz naturalnym laboratorium do naukowych badań procesów ewolucyjnych i ekologicznych. Izolacja atolu pozwoliła na ewolucję flory i fauny ‒ atol stanowi schronienie dla ponad 400 endemicznych gatunków i podgatunków, w tym kręgowców, bezkręgowców i roślin. Największą populację stanowią lądowe żółwie olbrzymie (około 150 tys. osobników). Karapaks żółwia olbrzymiego przeciętnie ma 120 cm długości, ale bywają samce, które osiągają nawet do 150 cm. Przeciętna masa ciała to około 250 kg, chociaż jeden samiec w ZOO Fort Worth w Teksasie ważył ponad 360 kg. Na wyspie Aldabra są również populacje zagrożonych gatunków żółwi: zielonych i szylkretowych.
Atol jest siedliskiem nie tylko dla żółwi, ale też wielu gatunków jaszczurek, jednych z największych na świecie nietoperzy oraz licznych ptaków. Do najważniejszych gatunków ostatniej z wymienionych gromad zaliczyć należy chruścielowca białogarbnego (ostatniego nielotnego ptaka Oceanu Indyjskiego), pustułkę seszelską (małego ptaka drapieżnego) oraz Aldabrę Drongo (czarnego ptaszka z czerwonym okiem, który żeruje w lasach namorzynowych i gęstych zaroślach). Nie sposób również zapomnieć o flamingu oceanicznym czy syczku seszelskim – zagrożonym wyginięciem ptaku z rodziny puszczykowatych. Na atolu znajduje się też druga co do wielkości na świecie kolonia fregat. W wodach oceanu żyją rekiny, płaszczki i wiele innych gatunków ryb oraz małży i krabów.
Wyspy rezerwatu Aldabra są ojczyzną co najmniej piętnastu gatunków ptaków, trzech ssaków, trzydziestu gadów i płazów oraz kilkuset gatunków ślimaków, owadów, pająków i innych bezkręgowców, które nie występują nigdzie indziej na świecie. W wodach żyje ponad 900 gatunków ryb, spośród których jedna trzecia jest powiązana z rafami koralowymi. Różnorodność życia oceanicznego i wyspiarskiego, siedliska raf koralowych, traw morskich i manganowców – to wszystko tworzy barwny, niepowtarzalny krajobraz.
Turystyka na terenie atolu Aldabra jest bardzo ograniczona i dokładnie kontrolowana. Ochrona ekosystemu skupia się na monitorowaniu i zapobieganiu zagrożeniom stwarzanym przez inwazyjne gatunki obce. Atol jest niemal nietknięty przez współczesną cywilizację, w roku 1982 został wpisany na lista światowego dziedzictwa UNESCO. To ścisły rezerwat przyrody z ograniczonym dostępem dla ruchu turystycznego. Atol rzadko odwiedzany jest przez żeglarzy, ponieważ oddalony jest około 600 Mm od baz czarterowych znajdujących się na wyspach Mahé i Praslin. Aby wpłynąć do Atolu, należy wcześniej uzyskać zezwolenie oraz wnieść odpowiednią opłatę. Zezwolenie można uzyskać w Seychelles Islands Foundation (www.sif.sc, tel.: +248 432 17 35). Opłata wynosi 100 euro za osobę.
Rezerwat Aride
Około 8,5 Mm na północ od wyspy Praslin znajduje się wyspa Aride. Jest ona najdalej wysuniętą na północ spośród granitowych wysp Seszeli. To kolejne fascynujące miejsce jest rezerwatem przyrody, w którym znajdziemy urozmaiconą faunę i florę. Rezerwat ten jest domem dla rybitw czarnogrzbietych, rybitw nadobnych, burzyków tropikalnych oraz egzotycznych roślin, takich jak Wright's Gardenia (znanej również jako Rothmannia). To endemiczny gatunek krzewu, pokryty śmietankowo-białymi kwiatami, z lekko czerwonymi paskami i plamkami. Kwiaty wydzielają intensywny, słodki zapach, który utrzymuje się nawet po ich wysuszeniu. Plaże wyspy odwiedzane są przez jadalne żółwie zielone oraz morskie żółwie szylkretowe. Na Aride jedynymi mieszkańcami są strażnicy parku.Misją rezerwatu jest "promowanie ochrony i odbudowy ekosystemów wysp, zrównoważonego rozwoju wysp oraz świadomości ich wrażliwości i żywotnego znaczenia dla różnorodności biologicznej naszej planety”.
Z osiemnastu gatunków rodzimych ptaków, które rozmnażają się na wyspie, pięć z nich to gatunki występujące tylko na Seszelach. Wyspa nazywana jest twierdzą ptaków – najprawdopodobniej dlatego że jest miejscem lęgowym ponad miliona ptaków morskich.
Od października do kwietnia rezerwat możemy zwiedzać w poniedziałki, środy i niedziele w godzinach od 10.00 do 15.30. Dzień przed planowaną datą przybycia warto zgłosić strażnikowi rezerwatu chęć zwiedzania wyspy (tel.: +248 4321600 lub +248 2719778, e-mail: aride@seychelles.net). Nie jest wymagane dodatkowe zezwolenie na zwiedzanie rezerwatu. Przy Aride trzeba pojawić się przed godziną 10.00. Osoby zainteresowane zwiedzaniem zabierane są z pokładu jachtu i transportowane na brzeg łodzią motorową przez pracowników rezerwatu od godziny 10.00. Nie jest dozwolone płynięcie na wyspę własnym pontonem.
Gdy już znajdziemy się na wyspie, nie hałasujmy. Płoszenie ptaków jest niedozwolone przez miejscowe prawo. W odległości 200 m od brzegów Aride niedozwolony jest też połów ryb. Opłata za wstęp do rezerwatu dla osób dorosłych wynosi 35 euro, a dla dzieci 4-15 lat – 20 EUR. Dzieci do 4 lat mogą wejść bezpłatnie. Istnieje możliwość płatności kartą. Przewodnik, który będzie nas oprowadzał po wyspie, pokaże nam niezwykłe okazy fauny i flory. Zaprowadzi nas również na spektakularny punkt widokowy z panoramą na granitowe wyspy i błękit Oceanu Indyjskiego. Od maja do września rezerwat jest zamknięty ze względu na bardzo duże fale, które uniemożliwiają dopłynięcie do brzegu.
Rezerwat Cousin
Jedną z najmniejszych wysp archipelagu jest granitowa wyspa Cousin. To też jeden z pierwszych rezerwatów dla ptaków i żółwi, jaki powstał na Seszelach – został utworzony w 1968 r. Cousin położona jest zaledwie 1,5 Mm od Praslina, drugiej co do wielkości wyspy na Seszelach. W przeszłości wyspa prawie w całości była pokryta plantacjami palm kokosowych oraz drzewami cynamonowca, teraz natomiast jest domem dla endemicznych gatunków. Należy do nich namorzynek seszelski, gekon Phelsuma astriata czy gigantyczny żółw seszelski. Cousin jest też miejscem gniazdowania wielu gatunków ptaków. Żyje tu sroczek seszelski, rybołówka cienkodzioba, rybitwa brunatnogrzbieta, rybitwa brunatna i wiele innych ptaków tropikalnych.Na wyspie i w wodach otaczających ją żyją i rozmnażają się żółwie szylkretowe. Rozpoczęto tu również intensywny program ochrony i odbudowy populacji namorzynka seszelskiego, który jeszcze kilkadziesiąt lat temu był bliski wymarciu. W 1959 r. gatunek ten liczył zaledwie 26 osobników. Dzięki programowi, do 1982 r. populacja namorzynka wzrosła do 320 osobników. Od tego momentu rozpoczęto ponowne wprowadzanie gatunku na innych wyspach seszelskich. Dziś populacja namorzynka seszelskiego liczy ponad 3000 osobników.
Na wyspie występuje pięć spośród osiemnastu endemicznych dla archipelagu gatunków ptaków. Jeśli chcemy je zobaczyć, wybierzmy się na spacer po rezerwacie – do naszej dyspozycji są wyznaczone szlaki.
Rezerwat można zwiedzać codziennie od poniedziałku do piątku w godzinach od 9.30 do 12.00. W soboty, niedziele oraz święta rezerwat jest nieczynny. Nie jest konieczna wcześniejsza rezerwacja miejsc. Osoby zainteresowane zwiedzaniem zabierane są z pokładu jachtu i transportowane na brzeg łodzią motorową przez pracowników rezerwatu w godzinach od 9.30 do 10.00. Nie jest dozwolone płynięcie na wyspę własnym pontonem. Bilet wstępu do rezerwatu kosztuje 35 euro.
Rezerwaty Vallée de Mai i Fond Ferdinand
Na wyspie Praslin znajduje się lądowy park narodowy, który nosi tę samą nazwę, co wyspa. Został założony w 1979 r., obejmuje 324 ha dziewiczych lasów równikowych. W skład parku wchodzą rezerwaty – Vallée de Mai oraz Fond Ferdinand. Występuje tu wiele gatunków zwierząt i roślin, charakterystycznych tylko dla tego regionu.W Rezerwacie Vallée de Mai odkryjemy niezniszczony przez cywilizację tropikalny las. Jego wyjątkowa roślinność tworzy swoistego rodzaju dach, a wielkie, prehistoryczne głazy leżą przy pniach palm, mahoniowców i hebanowców. Dolina Vallée de Mai to miejsce występowania trzech najrzadszych na świecie ptaków: seszelskiego bulbula, owocowego gołębia i czarnej papugi. Jedną z większych atrakcji rezerwatu jest lodoicja seszelska – palma, która rośnie jedynie na wyspie Praslin oraz na pobliskiej Curieuse. Odwiedzający mogą wędrować po wyznaczonych ścieżkach. Przejście najłatwiejszej trasy zajmuje około 45 minut, a dłuższej – dwie godziny.
Mniej znany, znajdujący się w południowo-wschodniej części wyspy Rezerwat Fond Ferdinand, jest aż sześć razy większy od Vallée de Mai. W obszarze Fond Ferdinand znajdziemy też dużo więcej endemicznych gatunków zwierząt i roślin – na czele, oczywiście, z lodoicją seszelską. Dla odwiedzających przygotowane są dwa szlaki – dwugodzinny i trzygodzinny. Na spacer warto się wybrać nie tylko ze względu na wyjątkowe okazy – możemy również dotrzeć do punktu widokowego, z którego rozciąga się niesamowity widok na Praslin i okoliczne wyspy.
Bilet wstępu do Vallée de Mai kosztuje 20 euro, w cenę nie jest wliczony przewodnik. Za możliwość odwiedzenia Fond Ferdinand trzeba natomiast zapłacić 10 euro (w tym wypadku w cenę wliczone są usługi przewodnika). Dzieci do 12 lat w obu rezerwatach zwolnione są z opłat.
Tak dobiegamy do końca artykułu. W tym miejscu warto powiedzieć nieco więcej o wyjątkowej roślinie, której nazwa się wielokrotnie pojawiała w tekście. Lodoicja seszelska, bo o niej mowa, jest jednym z symboli Seszeli. Znajduje się ona nawet w herbie tego państwa. Lodoicja nazywana jest również kokosem morskim – coco de mer. Mniej więcej jedną czwartą drzew w dolinie stanowi lodoicja seszelska, a niemal połowa z pozostałych to inne endemiczne palmy spotykane jedynie na Seszelach.
Przeciętna lodoicja męska osiąga 15 m wysokości, żeńska zaś – do 9 m. Drzewo męskie może osiągnąć nawet powyżej 30 m – taka wysokość ułatwia zapylenie przez wiatr. Żyje też dłużej od drzewa żeńskiego, na którym z kolei rośnie nawet kilkanaście ciężkich orzechów. Każdy orzech waży od 18 do 25 kg, przez co drzewo jest najbardziej narażone na połamanie przez wiatr.
Orzech lodoicji jest największym nasieniem na świecie. Co ciekawe, to nie jego imponujące gabaryty sprawiają, że jest on znany w wielu regionach – swoją popularność zawdzięcza wyjątkowemu, ponętnemu kształtowi… kobiecych bioder. Z tego powodu orzech w wielu kulturach do dziś jest uważany za skuteczny afrodyzjak. Orzechy kokosa morskiego były niegdyś bardzo cenione, w Europie osiągały zawrotnie wysoką cenę. Dziś orzechy są zbierane przez Ministerstwo Środowiska Seszeli – drąży się je w środku, by były lżejsze, a następnie poleruje i sprzedaje jako pamiątki. Cały ten proces podlega ścisłej kontroli, a każdy orzech otrzymuje numer, stempel i zezwolenie na sprzedaż. Jego cena jest jednak nadal wysoka – za dorodny okaz trzeba zapłacić około 250 euro. Nie dziwi zatem fakt, że czasem zdarzają się przypadki nielegalnego zbierania orzechów. Ponieważ nie mają wymaganego zezwolenia, są konfiskowane na lotnisku. Jeśli zatem zależy nam na ponętnej pamiątce z Seszeli, kupmy ją w sprawdzonym miejscu i zadbajmy o wszystkie formalności. Kto wie, może ten słynny afrodyzjak także nas zachęci do łóżkowych przygód…
Seszele to wyjątkowe miejsce na ziemi. Na niewielkiej powierzchni znajdziemy niespotykane nigdzie indziej zwierzęta i rośliny, doświadczymy piękna raf koralowych i lasów równikowych, odpoczniemy na długich, niemal pustych plażach. Jak już wspomnieliśmy na początku, żeglowanie jest najlepszym pomysłem na zwiedzanie większości wysp. Zanim opracujemy plan podróży, wybierzmy sprawdzone czartery jachtów na Seszelach.